Somali Heyet Gezisi

165 kişilik tamamen dolu Boeing 737 ile 2330 da Ankara'dan havalandık. Karışık duygular içindeydim. Hayatım boyunca birçok felaket bölgesinde bulundum. Ama şimdi görüyorum ki yaşayacaklarıma hiç de hazır değilmişim. Gazetede okunanlar, TV de izlenenler hiçbirşey değilmiş. Somali de yaşanan felaketin boyutları ancak orada anlaşılıyor.

İşin acısı Somali daha geçen yüzyılda Afrika'nın gıda depolarından biriydi. Bugün ise iç savaş yüzünden açlığın ve sefaletin pençesinde kıvranıyor.

Hükümet sadece başkent Mogadişu yu kontrol edebiliyor. Başkentin yaklaşık 20 km dışından itibaren ise kendilerini "Şebab" (arapça gençler) diye adlandıran isyancıların kontrolu altındaki bölgeler başlıyor. Daha bir hafta evveline kadar Mogadışu da çatışmalar devam ediyormuş. Hala da güvenlik tam sağlanabilmiş değil. Birçok Türk yardım kuruluşu barınma, gıda ve sağlık alanında çatışma bölgelerinden kaçıp başkente sığınan mültecilere göğsümüzü kabartacak hizmetler sunuyor. Asiler kendi bölgelerine hiçbir yabancıyı sokmadıklarından faaliyetlerimiz başkent ile sınırlı. Kırsal alanda durum çok daha feci imiş. Gördüğüm kamplardan daha zor şartların nasıl olabileceğini düşünmek dahi istemiyorum.

Uçağımız Aden'e yakıt ikmali için indi. Yaklaşık bir saat sonra, güneş doğarken, Mogadişu için havalandık. Mogadişu havaalanı deniz kenarında ve pist denize paralel. Pilotumuz piste dik açıyla yanaştı ve tam pistin hizasına geldiğinde sert bir "L" yaptı. Sinemalardaki hava savaşı sahneleri gibi uçağımız yan yatarak alçaldı. Sol pencerede oturan ben kanadın güneşe doğru uzandığını gördüm. Sağ pencere tarafındakiler de kanadın denize gireceğini düşünmüşler. Nerdeyse sağ tekerlekler üzerine indik ve pistte yalpalamaya başladık. Sanırım bu esnada sağ kanat çalıların içine girdi. İndiğimizde kanata takılmış dalları, açılan deliği ve içine dolmuş çalıları görünce atlattığımız tehlikenin büyüklüğünü daha iyi anladım.

Havaalanı çevresi asilerin kontrolunde ve oradakilerin idda ettiğine göre, üzerlerinden alçaktan geçen 3-4 kargo uçağına ateş açmışlar. Bu yüzden pilotlar kıyıya paralel süzülmüyorlar, piste denizden dik yaklaşıp son anda doksan derecelik bir dönüşle konuyorlar.

Terminal tek katlı irice bir baraka. Ziyaretimiz şerefine türkiye'den gelen camlar ve boya ile eli yüzü biraz düzeltilmiş. Daha sonra şehirde gördük, bırakın camı çerçeveyi, yıkıntı halinde olmayan tek bir bina yok. Tüm şehir yirmi yıl süren iç savaşta yerle bir olmuş. İnsanlar ya yıkıntılar arasında ya da çadırımsı barakalarda yaşıyorlar; ağaç dalları ve çalı çırpı bir kubbe oluşturacak şekilde yere saplanmış. Üzerleri çuval, naylon, paçavra vs ile örtülmüş. Ortalama 4-5 m2 lik barınaklar.

Uçaktan inen heyecanlı kalabalık merakla Sn Başbakan'ın uçağını bekliyor, bakalım o nasıl inecek? ANA az sonra aynı sert manevrayı ustalıkla yaparak piste konuyor, hepimiz rahatlıyoruz.

El sıkma, milli marşları okuma ve sonrasında araçlara intikal. Sn. Başbakan ve bakanlar jiplere, heyetin geri kalanı da minibüslere biniyor.  Bize eskortluk eden arkasına eli silahlı askerlerin bindiği kamyonetler. Havaalanını şehre bağlayan yol koca çukurlarla dolu toprak bir yol. Heryerde barikat, her yerde kum torbası, her yerde asker. Askerler Somali askeri değil, Afrika Birliği'ne bağlı Tanzanya askerleriymiş.

Devam edecek.......